|
پرستوهای مهاجر 
|
الگویی که النگو نداشت
 شهید «نوشین» به حق و به تمام معنا انقلابی بود؛ انقلابی مبارز، نه از انقلابی‌های گذرا. رفت که همه را به راه بیاورد.خانوادة «امیدی» با تقدیم دو شهید در راه اسلام و آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران یکی از نمادهای مقاومت اسلامی در جامعة کنونی ما می‌باشند. در این گفتار می‌کوشیم که به معرفی یکی از این ستارگان آسمان الهی بپردازیم تا الگویی برای زن مسلمان ایرانی و هر زن آزاده‌ای در جهان ارائه کنیم. بی‌شک شهدا راه درازی را که هر سالک الی الله در سال‌های طولانی طی می‌کنند، یک شبه طی کردند و به لقای الهی نائل آمدند. شهید نوشین امیدی در اول آذر سال 1341 در نهاوند چشم به جهان گشود و در هفتم تیر سال 1360 به فیض شهادت دست یافت. این نوشتار برداشتی است از خاطرات سرکارخانم «طیبه ذکایی» مادر، و سرکار خانم «مهوش امیدی» خواهر شهید نوشین امیدی.
موضوعات مرتبط: برچسب‌ها: ادامه مطلب
بر بالین شهیدان مفقودالاثر آمدى اما چرا پاى تو همراه تو نیست چشمهاى جادهپیماى تو همراه تو نیست تا تكانى خستگىهاى مرا از شانهام دست این همسایه پاى تو همراه تو نیست دیدمت اما نگاه تو به سویم پل نبست باغ لبخند شكوفاى تو همراه تو نیست چون درختان خزان آلوده افتادم به خاك مىرسى حتى تماشاى تو همراه تو نیست در نگاه من نشستى ، پس سلام تو كجاست ؟ ها، ببخشایم كه لبهاى تو همراه تو نیست آمدى اما دلم مىگوید این تو نیستى هیچ از پنهان و پیداى تو همراه تو نیست
موضوعات مرتبط: برچسب‌ها:
خوشا آن روز را که سنگری بود شبی ، میدان مینی ، معبری بود خوشا آن روزهای آسمانی که شوری بود ، سودا و سری بود
خوشا روزی که دل را دلبری بود غزل خوان نگاه آخری بود خوشا آن روزها در خط اروند هوای روضه های مادری بود
و اهل آسمان بودیم آن روز که قدری بی نشان بودیم آن روز و نای دل نوای نینوا داشت و با صاحب زمان(عج) بودیم آن روز
و کاش آن روزگاران گم نمی شد هوای خوب باران گم نمی شد صفای جبهه ها می ماند ای کاش صدای پای یاران گم نمی شد
موضوعات مرتبط: برچسب‌ها: |
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید
لینک دوستان
|
| [ طراحی : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
تبادل
لینک هوشمند